Lake Havesu City 22 september 2016

Lake Havesu City 22 september 2016
We hebben het vanochtend rustig aan gedaan.
Om het ritme vast te houden heb ik weer een stukje hard gelopen. Ditmaal op het terrein van de camping, want daarbuiten kom je direct op een drukke snelweg terecht. En daar lopen zag ik niet zitten.
Vandaag ook maar weer even de watertanks geleegd en opnieuw gevuld.
Dus pas tegen 10.00 uur zijn we van de camping weg gereden.
Lake Havesu is bekend van de watersport recreatie op het meer dat daar vanwege de Colorado rivier ligt. Maar ook van de London Bridge. Een zekere Robert McCullock, eigenaar van een bedrijf in kettingzagen, heeft ergens in de jaren 60 van de vorige eeuw de London Bridge die werd afgebroken, gekocht, in stukken naar Lake Havesu laten vervoeren en daar de brug opnieuw laten opbouwen. De brug is nu de verbinding met een klein schiereiland.
We moesten dus wel even gaan kijken. Maar daar ben je snel mee klaar!
Je kunt merken dat we hier buiten het seizoen zijn. Bijna geen boten op het water, geen campers, geen toeristen. Ook kun je aan de soort woningbouw afleiden dat het geen arme stad dan wel geen arme inwoners zijn.
Overigens ligt het stadje prachtig, aan dat grote kilometers langgerekte meer.

We hoeven voor vandaag maar een nummer van de autoweg te onthouden: Highway 95 voert ons naar het doel van vandaag, Yuma.
Het landschap is vergelijkbaar met de vorige dagen, zij het dat je af en toe een blik kunt werpen op de Colorado, en dan ook de nodige campings en aanlegplaatsen voor boten ziet. We houden even halt bij de Parkerdam.

Als we dit een beetje achter ons hebben gelaten omdat de weg wat verder af raakt van de rivier, wordt het weer een woestijnlandschap. Droog, nauwelijks begroeiing en af en toe flink flink wat zand. Er komen ook wee de nodige cactussen, ditmaal het soort dat ook in het wapen van Arizona zit, de Saguaro.
Eindeloos lange rechte wegen, zonde ook maar enige vorm van bewoning. Dat gaat door tot het plaatsje Quartzsite. We zien daar tientallen grote maar lege RV resorts en vragen ons af waarom. Het blijkt dat Quartzsite een soort Benidorm is. Er wonen ca 2000 inwoners maar in de wintermaanden komen er honderdduizenden mensen uit de noordelijke staten in hun mobile home wonen op de warmte op te zoeken.

Opnieuw lange rechte wegen, hetzelfde intrigerende landschap en vrijwel geen verkeer, en al helemaal geen RV's. Die hebben we achter ons gelaten in de omgeving van de grote nationale parken.
Na een paar uur rijden naderen we Yuma. Een plaats ook midden in het warme deel van Arizona, maar waar flink wordt geïnvesteerd in cultivatie van de grond. Deze wordt geëgaliseerd en bouwrijp gemaakt. Ik kon niet goed zien wat er wordt verbouwd maar het zouden zo maar eens aardappelen od kunnen zijn. Hele grote gebieden! De Noordoostpolder is er niets bij.

We hadden in ons reisgidsen gelezen dat Yuma eigenlijk maar 1 bezienswaardigheid heeft en dat is de Yuma Territorial Prison.een gevangenis die in gebruik is geweest in de jaren 1876- 1909 en waar 3040 mannen en 29 vrouwen opgesloten hebben gezeten. Met zijn 6-en in een cel met niet veel meer dan een bed en een emmer voor de noodzakelijke behoeften.
Het is maar een kleine gevangeniscomplex, waar de gevangenen hard moesten werken, en opsluiting in de dark cell dreigde bij schending van de regels.
Maar het ligt wel heel mooi met uitzicht op de Colorado rivier!

Het vinden van een RV resort kost ons vervolgens wel wat tijd. Rondom Yuma ligt een heel stelsel van grote, drukke wegen. En als je dan even verkeer rijdt, dan dus het wel even voor er een afslag is om te keren od.
Maar tegen vijf uur rijden we een resort op waar host Anita ons de weg wijst en ons voorziet van de nodige kodes van de deuren van de doucheruimtes etc. Ook hier is goed te merken dat we buiten het seizoen zijn. Er zijn op dit grote complex maar 6 bewoners, ons zelf niet mee gerekend. De vele RV's wachten op hun bewoners in de winterperiode.
Tot laat in de avond blijft het zwoel, met een stevig briesje.