Zion National Park
Door: Liesbeth
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth
15 Mei 2017 | Verenigde Staten, Zion
Zion National Park
14 mei 2017
Rond half 10 rijden we weg van onze camping op weg naar het Zion N.P., zo'n 30 miles te gaan. Opnieuw een prachtige omgeving. Als we dichter bij het park komen, verandert het landschap, en zien we talloze hoge, grote rotsformaties in allerlei kleuren. Zeker op - opnieuw- een zonnige dag prachtig om te zien.
Nadat we het park vanuit oostelijke richting zijn binnengereden, moeten we nog een apart kaartje kopen voor de doorgang in een tunnel. Deze tunnel is in 1930 opengesteld en is ca 1,1 Mile lang, toentertijd de langste tunnel in de VS. Het heeft wel iets, spookachtig donker, geen verlichting, eenrichtingsverkeer en af een toe een nis waar licht door naar binnen valt.
Het Zion N.P. is wel een canyon, in tegenstelling tot Bryce Canyon. Het is een diepe kloof, van zuid naar noord , met een snel stromende rivier, de Virgin rivier, een brede bedding aan de zuidelijke kant en steeds smaller wordend in noordelijke richting. Daar heet het dan ook de Narrows. Deze bedding is groen en bevat vruchtbare grond.
In het park kijken we eerst naar een informatiefilmpje. Altijd leerzaam.
Zo weten we nu dat ook hier meer dan 800 jaar geleden indianen (de Paiute indianen) hebben gewoond, die net als op andere plaatsen ( Mesa Verde) plots zijn verdwenen. Rond 1850 hebben Mormonen zich hier een tijdje gevestigd. En hebben het park de huidige naam gegeven, Zion, een hemelse plek. Ook specifieke rotsformaties hebben mooie namen gekregen zoals de Temple of Sinawava, de Three Patriarchs.
Je kunt niet met eigen vervoer door het park, maar er is een goed systeem van shuttle bussen die af en aan rijden.
We gaan eerst met zo'n bus naar het verste punt en maken een wandeling tot aan de Narrows waar je in deze tijd van het jaar niet verder kunt. En mocht dat wel kunnen dan heb je flinke laarzen nodig want dan moet je door de rivier waden. Vervolgens doen we met de bus een soort op - af systeem en nemen op een aantal plaatsen even een kijkje. Er zijn diverse trails, sommige heel kort en andere zijn kilometers lang . We pakken een paar korte.
Los van alle medebezoekers (het is flink druk, ook al is het pas begin van het seizoen) kent het park een sfeer van serene rust. Rustieke fotomomenten van mooie rotsformaties, fris groene bomen en planten en het geluid van de rivier. Totaal anders dan Bryce Canyon, waar je ieder moment wordt verrast door een ander uitzicht.
Tegen vieren rijden we terug naar de onze overnachtingsplaats van de vorige dag, onze Ponderosa!
14 mei 2017
Rond half 10 rijden we weg van onze camping op weg naar het Zion N.P., zo'n 30 miles te gaan. Opnieuw een prachtige omgeving. Als we dichter bij het park komen, verandert het landschap, en zien we talloze hoge, grote rotsformaties in allerlei kleuren. Zeker op - opnieuw- een zonnige dag prachtig om te zien.
Nadat we het park vanuit oostelijke richting zijn binnengereden, moeten we nog een apart kaartje kopen voor de doorgang in een tunnel. Deze tunnel is in 1930 opengesteld en is ca 1,1 Mile lang, toentertijd de langste tunnel in de VS. Het heeft wel iets, spookachtig donker, geen verlichting, eenrichtingsverkeer en af een toe een nis waar licht door naar binnen valt.
Het Zion N.P. is wel een canyon, in tegenstelling tot Bryce Canyon. Het is een diepe kloof, van zuid naar noord , met een snel stromende rivier, de Virgin rivier, een brede bedding aan de zuidelijke kant en steeds smaller wordend in noordelijke richting. Daar heet het dan ook de Narrows. Deze bedding is groen en bevat vruchtbare grond.
In het park kijken we eerst naar een informatiefilmpje. Altijd leerzaam.
Zo weten we nu dat ook hier meer dan 800 jaar geleden indianen (de Paiute indianen) hebben gewoond, die net als op andere plaatsen ( Mesa Verde) plots zijn verdwenen. Rond 1850 hebben Mormonen zich hier een tijdje gevestigd. En hebben het park de huidige naam gegeven, Zion, een hemelse plek. Ook specifieke rotsformaties hebben mooie namen gekregen zoals de Temple of Sinawava, de Three Patriarchs.
Je kunt niet met eigen vervoer door het park, maar er is een goed systeem van shuttle bussen die af en aan rijden.
We gaan eerst met zo'n bus naar het verste punt en maken een wandeling tot aan de Narrows waar je in deze tijd van het jaar niet verder kunt. En mocht dat wel kunnen dan heb je flinke laarzen nodig want dan moet je door de rivier waden. Vervolgens doen we met de bus een soort op - af systeem en nemen op een aantal plaatsen even een kijkje. Er zijn diverse trails, sommige heel kort en andere zijn kilometers lang . We pakken een paar korte.
Los van alle medebezoekers (het is flink druk, ook al is het pas begin van het seizoen) kent het park een sfeer van serene rust. Rustieke fotomomenten van mooie rotsformaties, fris groene bomen en planten en het geluid van de rivier. Totaal anders dan Bryce Canyon, waar je ieder moment wordt verrast door een ander uitzicht.
Tegen vieren rijden we terug naar de onze overnachtingsplaats van de vorige dag, onze Ponderosa!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
