Ventura 25 september 2016

Ventura 25 september 2016
Bij zonsopkomst heeft Hans me wakker gemaakt om een stukje te gaan hardlopen. Ook al stonden we redelijk dicht bij een drukke weg (101) hebben we er niet al te veel last van gehad en goed geslapen. Ik vind een parcourtje door het zand en naar de zee, en zie daar de zon prachtig opkomen over het water en de golven die daar stuk slaan op het strand. Ik neem steeds mijn telefoon mee en kan dus een paar mooie foto's maken.

Rond 8.00 uur rijden we weg en nemen we opnieuw de mooie route langs de Pacific.

Het eerste plaatsje dat we aan doen is Santa Barbara. Het is zondag en nog vroeg (8.30 uur) en we zijn een van de weinigen die de bekende houten pier oplopen, de Stearns Wharf, genoemd naar een meneer Wharf die een belangrijke rol heeft gespeeld in de groei van het stadje. Als ik het goed heb onthouden is de pier een keer afgebrand; overal heerst een rookverbod. Net als de pier in Scheveningen staan er wat winkeltjes en restaurantjes, maar die zijn nog niet open. En op de kop van de pier vind je op dit vroeg tijdstip al de nodige vissers.

We rijden vervolgens het stadje zelf in. Het stadje oogt overzichtelijk, rechte haaks op elkaar staande straten met nette huizen. Het stadje heeft een paar bezienswaardigheden uit de tijd van de Spanjaarden, zoals een missiepost en een versterking die de kolonisten en de missionarissen moest beschermen tegen de indianen. Er is een wandeling uitgezet , maar we nemen niet de tijd om deze helemaal af te gaan. Het is zelfs nu al , om 10.00 uur, flink warm.

We vervolgen onze route langs de El Camino Real, de Koninklijke Weg. Een prachtige weg met voortdurend zicht op de oceaan. We maken een klein uitstapje naar Solvang. Leraren van Deense afkomst hebben daar een school gebouwd, en dat is volgens uitgegroeid tot een stadje met alleen maar huizen en andere gebouwen in Scandinavische stijl, in pseudovakwerkstijl; en er staan ook een paar namaakwindmolens. Voor ons als Nederlander doet het allemaal heel onwerkelijk aan, het is te schoon, te netjes, te georganiseerd. Maar de toeristen zijn er dol op!

We vervolgen onze route naar het noorden over de 101. Hier loopt hij een eind van de oceaan af. En komen we door een prachtige streek met flinke klimmen, en eindeloze vergezichten. Het is deze zomer zeer droog. Dat merk je o.a. aan de vele waarschuwingen tegen bosbrand maar ook in verzoeken om zuinig om te gaan met water.

We rijden door een gebied waar volop druiven worden verbouwd en later zien we ook sinaasappelbomen. Ik weet de namen van de wijnboeren niet meer, van het proeven van een wijntje hebben we geen gebruik gemaakt.

Het wordt tijd om een plaats voor de nacht op te zoeken. Dat wordt in San Simeon, op een campground in een park. Zoals eerder onze ervaring was, is ook hier de camping niet duur, zeker niet ten opzichte van de vorige dagen. We vinden een mooi plekje tussen de bomen.