Canyonlands National Park

Canyonlands National Park

8 mei 2017

We hebben gisteravond nog hout bij elkaar gesprokkeld en een kampvuurtje gemaakt. Het was zo’n mooie avond en zo’n prachtige plek dat we nog even buiten wilden genieten. s Nachts horen we wat regen vallen, maar de volgende ochtend is daar niets meer van te merken.

Rond half tien rijden we weg, naar de ingang van het park. We zitten aan de zuidelijke kant van dit grote park. Het deel dat vooral bekend is om de “Needles”, grote ruige puntige rotsen. Bij het visitor center halen we een plattegrond op en bepalen we een beetje de route die we willen rijden. Je kunt je in de diverse nationale parken snel vergissen in de afstanden, zo hebben we gemerkt; je rijdt snel een aantal kilometers weg.
Het is overal even mooi. De foto’s moeten maar hun werk doen om dat te laten zien. Beschrijven lukt haast niet. Het is een onmetelijk landschap, met stevige rotspartijen in allerlei vormen en dan weer uitgestrekte plateaus, en in vele kleuren. Het is niet voor niets een echt western landschap, fragmenten van diverse westerns zijn hier opgenomen. En natuurlijk de Needles, ze vullen de horizon zo ver als je kijkt. We treffen het met het weer, de zon komt er goed door en het is een heerlijke temperatuur.

We maken een aantal keren een stop voor een korte wandeling (trail). Zo gaan we naar een Cave, een overhangende rotswand, waar cowboys weken/maanden lang bivakkeerden als ze hun kuddes hoedden. Een armoedig gebeuren moet dat zijn geweest. Via een spannende route over een vrijwel onverharde piste bezoeken we de Elephant Hill, waar vooral mountainbikers en bergwandelaars het rijk voor zichzelf hebben. En we maken een wandeling over een plateau waar je goed kunt zien hoe vegetatie zijn kans krijgt in zogenaamde potholes, ondiepe kuilen in de plateaus, groot en klein, waar water zich op hoopt, zaden achterblijven en daardoor toch planten (o.a. cactussen) kunnen groeien en bloeien op deze keiharde rotsbodem.

Tegen 14.00 uur rijden we het park uit, op weg naar Moab en naar de Arches, ons volgende park. Onderweg stopen we kort bij de Newspaper Rock, een door weer en wind glad geworden rotsoppervlak, waar –men zegt – indianen en naar landbouwgrond zoekende pioniers tekens en handschriften hebben achtergelaten.

Op weg naar Moab maken we kennis met de eerste arch, de Wilson Arch. Hij ligt vlak langs de highway en ik pak de uitdaging op om langs de gladde stenen helling naar boven te klauteren. Het voelt wel magnifiek daar boven onder de boog te staan.

Een paar kilometer buiten Moab vinden we snel een RV park, waar we o.a. ons water kunnen aanvullen etc. En s avonds eten we in Moab lekker in een mexicaans restaurant. Tussen de regen- en onweersbuien door rijden we terug en zoeken ons bedje op.

9 mei 2017

Vandaag gaan we Canyonlands N.P. aan de noordelijke kant naar binnen. We genieten opnieuw van het indrukwekkende landschap. Het is duidelijk ook een park voor de actieve sporter, men zet zijn auto/camper ergens neer en stapt op de mountainbike of gaat een flink stuk wandelen. Fietsen zou ik hier ook wel eens willen proberen, het lijkt me magnifiek om in dit ruige landschap te fietsen en van de vergezichten te genieten. Wie weet…..
Een speciaal doel voor vandaag is de zogenaamde Dead Horse Point. De Colorado rivier maakt hier een hoefijzervormige bocht. En van bovenaf kun je deze bocht in de rivier heel goed zien, als ook het plateau waarheen de cowboys de paarden dreven die dan niet meer weg konden. Het verhaal gaat dat de beste paarden dan werden uitgezocht en de anderen hier aan hun lot werden overgelaten. Vandaar de naam.